Onderzoeksmethode - MRI

In dit artikel leest u meer informatie over de gang van zaken voor, tijdens en na een MRI-onderzoek. Deze informatie is algemeen van aard; het kan zijn dat de arts in uw situatie een andere, beter passende methode kiest.

MRI is de afkorting van Magnetic Resonance Imaging: het maken van afbeeldingen met behulp van magnetische resonantie. Het MRI-onderzoek maakt gebruik van een sterk magneetveld en radiogolven. Hiermee worden bepaalde signalen in het lichaam opgewekt. Deze signalen worden opgevangen door een antenne. Een computer vertaalt deze signalen in een beeld. Met behulp van het MRI-onderzoek kunnen organen en weefsels in het lichaam in beeld worden gebracht. Hiermee kan mogelijk de oorzaak van klachten worden vastgesteld.

Voorbereiding

Om er zeker van te zijn dat een MRI-onderzoek niet nadelig is voor de patiënt, vult deze samen met de poli-assistente een vragenlijst in. De radioloog beoordeelt vervolgens aan de hand van de aanvraag en de ingevulde vragenlijst of de patiënt voor een MRI in aanmerking komt. Bij zwangerschap wordt een MRI-onderzoek alleen uitgevoerd als dat absoluut noodzakelijk is. Hoewel er geen schadelijke effecten op het ongeboren kind bekend zijn, zijn wij voor alle zekerheid terughoudend met dit onderzoek.

Door het sterke magneetveld binnen het MRI-toestel kunnen geïmplanteerde medische apparaten, zoals een pacemaker, worden ontregeld. Ook kunnen in het lichaam aanwezige metalen voorwerpen zich verplaatsen en daardoor het weefsel beschadigen. Daarom moet de patiënt in zo’n situatie minstens drie dagen voor het MRI-onderzoek contact opnemen met de afdeling Radiologie. Vanwege het sterke magneetveld wordt het ook aangeraden om metalen voorwerpen – zoals een bril of sleutels- en pasjes met een magneetstrip thuis te laten of in de kleedruimte achter te laten. Verder mag er tijdens het onderzoek geen kleding gedragen worden met metalen delen zoals ritsen, knopen, haakjes of BH-beugels. Daarom kan de patiënt beter gemakkelijke kleding aantrekken en sieraden zoveel mogelijk thuis laten. Indien er een onderzoek van het hoofd- of halsgebied moet plaatsvinden, is het van belang dat de patiënt geen make-up gebruikt. In een aantal soorten make-up wordt namelijk metaal verwerkt. Medicijnen mogen wel gewoon op de gebruikelijke manier ingenomen worden.

Het onderzoek

Vanwege de duur van het onderzoek adviseren wij de patiënt om van tevoren naar het toilet te gaan. De patiënt wordt verzocht plaats te nemen op de onderzoekstafel in een gemakkelijke houding, omdat het onderzoek lang kan duren en hij op het moment dat de opnames gemaakt worden niet mag bewegen. Afhankelijk van het onderzoek moet de patiënt op een bepaalde manier liggen. Zodra hij goed ligt, schuift de laborant de tafel in de tunnel van de MRI. De MRI wordt vervolgens bediend vanuit een aangrenzende ruimte. De laborant houdt u continu in de gaten; aan het hoofdeinde van de tunnel zitten een microfoon en een luidspreker, waardoor de patiënt direct contact heeft met de laborant.

In speciale gevallen, bijvoorbeeld bij kinderen of patiënten met ernstige ruimtevrees, kan er een begeleider mee de onderzoeksruimte in. Voor deze begeleider gelden ook eerdergenoemde voorbereidingseisen.

Tijdens het maken van de opnames klinkt er steeds een sterk kloppend en/of brommend geluid. Om het geluid te dempen geeft de laborant een koptelefoon aan de patiënt, waarmee hij zijn eigen muziek-CD kan beluisteren. Tijdens de instructies van de laborant stopt de muziek. Het kan gebeuren dat de patiënt een warm gevoel ervaart tijdens het onderzoek. Als dit onprettig wordt, kan het aan de laborant gemeld worden. Net als bij een gewone magneet merkt de patiënt zelf weinig tot niets van de aantrekkingskracht van het apparaat. Als het nodig is om bepaalde weefselstructuren beter zichtbaar te maken, kan een injectie met contrastvloeistof in de arm worden toegediend.

Na afloop

Het onderzoek duurt meestal tussen de 20 en 45 minuten. De aanvragend arts bespreekt met de patiënt op welke manier de uitslag bekend wordt gemaakt.